Dark Nights and Silence Within
ถ้าหากจะเป็นอย่างดินสอที่ถูกประดิษฐ์ขึ้นมาสองด้านด้านหนึ่งใช้เขียน อีกด้านหนึ่งทำงานตรงกันข้าม คือเอาไว้ใช้ลบสิ่งที่เขียนแม้บางชนิดจะทำตัวกร่าง - เกิดมาเพื่อขีดเขียนอย่างเดียว ไร้ยางลบติดตูดมาด้วยก็ตามถ้าจะเป็นอย่างดินสอ ก็คงต้องตัดสินใจมากหน่อยแล้วละเลือกที่จะเขียนหรือจะลบเพราะหากว่าเลือกที่จะเขียน ด้านสีดำคงกุด และหมดอายุไขไปก่อนแต่ถ้าหากเลือกที่จะลบ ด้านสีขาวก็คงหนีไม่พ้นชะตากรรมสิ้นลมหายใจไปเหมือนกันแต่ถ้าเลือกที่จะเขียนควบคู่ไปกับลบ ถึงแม้จะชะลอให้อยู่ยืนยาวนานไปได้อีกหน่อย แต่ก็น่าจะดีกว่าอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรสักอย่างเลยเป็นแน่เลือกที่จะเขียน ก็เขียนแต่สิ่งดีเลือกที่จะลบ ลบเพื่อให้เกิดสิ่งดีแต่อย่าเขียนแรง เดี๋ยวหัก
วันอังคารที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2550
Blog
Blog ในปัจจุบันถือว่าได้รับความนิยมอย่างมาก
ซึ่งอาจเป็นเพราะ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย (ส่วนใหญ่) ใช้งานง่าย ...
โดยผู้เขียนไม่ต้องมีความรู้เรื่องการเขียนเว็บไซต์ด้วยโปรแกรมภาษา
หรือโปรแกรมสำเร็จรูปใดๆ เลยก็ย่อมได้ สามารถปรับแต่ง
แก้ไขได้ง่าย บนหน้าจอ ณ เวลานั้นเลย
แต่หากจะมีความรู้เรื่องภาษา Html ก็จะยิ่งดีมากๆ
เพื่อช่วยในการปรับแต่งในขั้นลึกยิ่งขึ้น...ประโยชน์ของ Blog นั้นมีมากมาย กว้างขวางยิ่งกว่า ไดอารี่
หรือบันทึกส่วนตัวทั่วๆ ไป
ประโยชน์ของ Blog
สามารถแยกเป็นข้อๆ ได้ดังนี้
1. เป็นสื่อที่ใช้ในการแสดงความคิดเห็น ความรู้สึกของผู้เขียนเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ เพื่อเสนอให้ผู้คน สาธารณะได้รับรู้
2. เป็นเครื่องมือช่วยในด้ารธุรกิจ เช่น การโฆษณา ประชาสัมพันธ์ การเสนอข่าวสารความเคลื่อนไหวขององค์กร การเสนอตัวอย่างสินค้า การขายสินค้า และการทำการตลาดออนไลน์ เป็นต้น
3. เป็นแหล่งความรู้ใหม่ๆ ที่ถูกต้องและชัดเจน จากผู้มีความรู้เฉพาะด้านๆ นั้น เนื่องจากผู้เขียน Blog มักจะเขียนถึงเรื่องที่ตัวเองถนัด ชอบ และมีความรู้ลึกในเรื่องนั้นๆ การค้นหาข้อมูลเฉพาะด้านใน Blog ต่างๆ จึงทำให้เราค้นพบความรู้ และผู้มีความรู้ความชำนาญในด้านต่าง ๆ ได้รวดเร็วขึ้น
4. ทำให้ทันต่อเหตุการณ์ในโลกปัจจุบัน เพราะข่าวสารความรู้ มาจากผู้คนมากมาย(ทั่วโลก) และมักจะเปลี่ยนแปลงได้ทันกับเหตุการณ์ปัจจุบันเสมอ
5. และอื่นๆ อีกมากมาย
Blog ในปัจจุบันถือว่าได้รับความนิยมอย่างมาก
ซึ่งอาจเป็นเพราะ ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่าย (ส่วนใหญ่) ใช้งานง่าย ...
โดยผู้เขียนไม่ต้องมีความรู้เรื่องการเขียนเว็บไซต์ด้วยโปรแกรมภาษา
หรือโปรแกรมสำเร็จรูปใดๆ เลยก็ย่อมได้ สามารถปรับแต่ง
แก้ไขได้ง่าย บนหน้าจอ ณ เวลานั้นเลย
แต่หากจะมีความรู้เรื่องภาษา Html ก็จะยิ่งดีมากๆ
เพื่อช่วยในการปรับแต่งในขั้นลึกยิ่งขึ้น...ประโยชน์ของ Blog นั้นมีมากมาย กว้างขวางยิ่งกว่า ไดอารี่
หรือบันทึกส่วนตัวทั่วๆ ไป
ประโยชน์ของ Blog
สามารถแยกเป็นข้อๆ ได้ดังนี้
1. เป็นสื่อที่ใช้ในการแสดงความคิดเห็น ความรู้สึกของผู้เขียนเกี่ยวกับเรื่องต่างๆ เพื่อเสนอให้ผู้คน สาธารณะได้รับรู้
2. เป็นเครื่องมือช่วยในด้ารธุรกิจ เช่น การโฆษณา ประชาสัมพันธ์ การเสนอข่าวสารความเคลื่อนไหวขององค์กร การเสนอตัวอย่างสินค้า การขายสินค้า และการทำการตลาดออนไลน์ เป็นต้น
3. เป็นแหล่งความรู้ใหม่ๆ ที่ถูกต้องและชัดเจน จากผู้มีความรู้เฉพาะด้านๆ นั้น เนื่องจากผู้เขียน Blog มักจะเขียนถึงเรื่องที่ตัวเองถนัด ชอบ และมีความรู้ลึกในเรื่องนั้นๆ การค้นหาข้อมูลเฉพาะด้านใน Blog ต่างๆ จึงทำให้เราค้นพบความรู้ และผู้มีความรู้ความชำนาญในด้านต่าง ๆ ได้รวดเร็วขึ้น
4. ทำให้ทันต่อเหตุการณ์ในโลกปัจจุบัน เพราะข่าวสารความรู้ มาจากผู้คนมากมาย(ทั่วโลก) และมักจะเปลี่ยนแปลงได้ทันกับเหตุการณ์ปัจจุบันเสมอ
5. และอื่นๆ อีกมากมาย
สาระดีๆกับการทำบล็อค
Blog คืออะไร…?....
Blog มาจากศัพท์คำว่า WeBlog บางคนอ่านคำ ๆ นี้ว่า We Blog บางคนอ่านว่า Web Log แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งสองคำบ่งบอกถึงความหมายเดียวกัน ว่านั่นคือบล็อก (Blog)
ความหมายของคำว่า Blog ก็คือการบันทึกบทความของตนเอง (Personal Journal) ลงบนเว็บไซต์ โดยเนื้อหาของ blog นั้นจะครอบคลุมได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวส่วนตัว หรือเป็นบทความเฉพาะด้านต่าง ๆ เช่น เรื่องการเมือง เรื่องกล้องถ่ายรูป เรื่องกีฬา เรื่องธุรกิจ เป็นต้น โดยจุดเด่นที่ทำให้บล็อกเป็นที่นิยมก็คือ ผู้เขียนบล็อก จะมีการแสดงความคิดเห็นของตนเอง ใส่ลงไปในบทความนั้น ๆ โดยบล็อกบางแห่ง จะมีอิทธิพลในการโน้มน้าวจิตใจผู้อ่านสูงมาก แต่ในขณะเดียวกัน บางบล็อกก็จะเขียนขึ้นมาเพื่อให้อ่านกันในกลุ่มเฉพาะ เช่นกลุ่มเพื่อน ๆ หรือครอบครัวตนเอง
มีหลายครั้งที่เกิดความเข้าใจกันผิดว่า Blog เป็นได้แค่ไดอารี่ออนไลน์ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไดอารี่ออนไลน์เปรียบเสมือน เนื้อหาประเภทหนึ่งของบล็อกเท่านั้น เพราะบล็อกมีเนื้อหาที่หลากหลายประเภท ตั้งแต่การบันทึกเรื่องส่วนตัวอย่างเช่นไดอารี่ หรือการบันทึกบทความที่ผู้เขียนบล็อกสนใจในด้านอื่นด้วย ที่เห็นชัดเจนคือ เนื้อหาบล็อกประเภท วิจารณ์การเมือง หรือการรีวิวผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่ตัวเองเคยใช้ หรือซื้อมานั่นเอง อีกทั้งยังสามารถแตกแขนงไปในเนื้อหาในประเภทต่าง ๆ อีกมากมาย ตามแต่ความถนัดของเจ้าของบล็อก ซึ่งมักจะเขียนบทความเรื่องที่ตนเองถนัด หรือสนใจเป็นต้น
จุดเด่นที่สุดของ Blog ก็คือ มันสามารถเป็นเครื่องมือสื่อสารชนิดหนึ่ง ที่สามารถสื่อถึงความเป็นกันเองระหว่างผู้เขียนบล็อก และผู้อ่านบล็อกที่เป็นกลุ่มเป้าหมาย ที่ชัดเจนของบล็อกนั้น ๆ ผ่านทางระบบ comment ของบล็อกนั่นเอง
ในอดีตแรกเริ่ม คนที่เขียน Blog นั้นยังทำกันในระบบ Manual คือเขียนเว็บเองทีละหน้า แต่ในปัจจุบันนี้ มีเครื่องมือหรือซอฟท์แวร์ให้เราใช้ในการเขียน Blog ได้มากมาย เช่น WordPress, Movable Type เป็นต้น
ผู้คนหลายล้านคนจากทั่วทุกมุมโลก หันมาเขียน Blog กันอย่างแพร่หลาย ตั้งแต่นักเรียน อาจารย์ นักเขียน ตลอดจนถึงระดับบริษัทยักษ์ใหญ่ในตลาดหุ้น NasDaq
เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา Blog เริ่มต้นมาจากการเขียนเป็นงานอดิเรกของกลุ่มสื่ออิสระต่าง ๆ หลาย ๆ แห่งกลายเป็นแหล่งข่าวสำคัญ ให้กับหนังสือพิมพ์หรือสำนักข่าวชั้นนำ จวบจนกระทั่งปี 2004 คนเขียน Blog ก็ได้รับการยอมรับจากสื่อและสำนักข่าวต่าง ๆ ถึงความรวดเร็วในการให้ข้อมูลตั้งแต่เรื่องการเมืองไปจนกระทั่งเรื่องราวของการประชุมระดับชาติ
จากเหตุการณ์เหล่านี้ นับได้ว่า Blog เป็นสื่อชนิดหนึ่งที่ไม่ต่างจาก วีดีโอ , สิ่งพิมพ์ , โทรทัศน์ หรือแม้กระทั่งวิทยุ เราสามารถเรียกได้ว่า Blog ได้เข้ามาเป็นสื่อชนิดใหม่ที่สำคัญอย่างแท้จริง
สรุปให้ง่าย ๆ สั้น ๆ ก็คือ Blog คือเว็บไซต์ที่มีรูปแบบเนื้อหาเป็นเหมือนบันทึกส่วนตัวออนไลน์ มีส่วนของการ comments และก็จะมี link ไปยังเว็บอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องอีกด้วย
Blog มาจากศัพท์คำว่า WeBlog บางคนอ่านคำ ๆ นี้ว่า We Blog บางคนอ่านว่า Web Log แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งสองคำบ่งบอกถึงความหมายเดียวกัน ว่านั่นคือบล็อก (Blog)
ความหมายของคำว่า Blog ก็คือการบันทึกบทความของตนเอง (Personal Journal) ลงบนเว็บไซต์ โดยเนื้อหาของ blog นั้นจะครอบคลุมได้ทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราวส่วนตัว หรือเป็นบทความเฉพาะด้านต่าง ๆ เช่น เรื่องการเมือง เรื่องกล้องถ่ายรูป เรื่องกีฬา เรื่องธุรกิจ เป็นต้น โดยจุดเด่นที่ทำให้บล็อกเป็นที่นิยมก็คือ ผู้เขียนบล็อก จะมีการแสดงความคิดเห็นของตนเอง ใส่ลงไปในบทความนั้น ๆ โดยบล็อกบางแห่ง จะมีอิทธิพลในการโน้มน้าวจิตใจผู้อ่านสูงมาก แต่ในขณะเดียวกัน บางบล็อกก็จะเขียนขึ้นมาเพื่อให้อ่านกันในกลุ่มเฉพาะ เช่นกลุ่มเพื่อน ๆ หรือครอบครัวตนเอง
มีหลายครั้งที่เกิดความเข้าใจกันผิดว่า Blog เป็นได้แค่ไดอารี่ออนไลน์ แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไดอารี่ออนไลน์เปรียบเสมือน เนื้อหาประเภทหนึ่งของบล็อกเท่านั้น เพราะบล็อกมีเนื้อหาที่หลากหลายประเภท ตั้งแต่การบันทึกเรื่องส่วนตัวอย่างเช่นไดอารี่ หรือการบันทึกบทความที่ผู้เขียนบล็อกสนใจในด้านอื่นด้วย ที่เห็นชัดเจนคือ เนื้อหาบล็อกประเภท วิจารณ์การเมือง หรือการรีวิวผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่ตัวเองเคยใช้ หรือซื้อมานั่นเอง อีกทั้งยังสามารถแตกแขนงไปในเนื้อหาในประเภทต่าง ๆ อีกมากมาย ตามแต่ความถนัดของเจ้าของบล็อก ซึ่งมักจะเขียนบทความเรื่องที่ตนเองถนัด หรือสนใจเป็นต้น
จุดเด่นที่สุดของ Blog ก็คือ มันสามารถเป็นเครื่องมือสื่อสารชนิดหนึ่ง ที่สามารถสื่อถึงความเป็นกันเองระหว่างผู้เขียนบล็อก และผู้อ่านบล็อกที่เป็นกลุ่มเป้าหมาย ที่ชัดเจนของบล็อกนั้น ๆ ผ่านทางระบบ comment ของบล็อกนั่นเอง
ในอดีตแรกเริ่ม คนที่เขียน Blog นั้นยังทำกันในระบบ Manual คือเขียนเว็บเองทีละหน้า แต่ในปัจจุบันนี้ มีเครื่องมือหรือซอฟท์แวร์ให้เราใช้ในการเขียน Blog ได้มากมาย เช่น WordPress, Movable Type เป็นต้น
ผู้คนหลายล้านคนจากทั่วทุกมุมโลก หันมาเขียน Blog กันอย่างแพร่หลาย ตั้งแต่นักเรียน อาจารย์ นักเขียน ตลอดจนถึงระดับบริษัทยักษ์ใหญ่ในตลาดหุ้น NasDaq
เมื่อสองสามปีที่ผ่านมา Blog เริ่มต้นมาจากการเขียนเป็นงานอดิเรกของกลุ่มสื่ออิสระต่าง ๆ หลาย ๆ แห่งกลายเป็นแหล่งข่าวสำคัญ ให้กับหนังสือพิมพ์หรือสำนักข่าวชั้นนำ จวบจนกระทั่งปี 2004 คนเขียน Blog ก็ได้รับการยอมรับจากสื่อและสำนักข่าวต่าง ๆ ถึงความรวดเร็วในการให้ข้อมูลตั้งแต่เรื่องการเมืองไปจนกระทั่งเรื่องราวของการประชุมระดับชาติ
จากเหตุการณ์เหล่านี้ นับได้ว่า Blog เป็นสื่อชนิดหนึ่งที่ไม่ต่างจาก วีดีโอ , สิ่งพิมพ์ , โทรทัศน์ หรือแม้กระทั่งวิทยุ เราสามารถเรียกได้ว่า Blog ได้เข้ามาเป็นสื่อชนิดใหม่ที่สำคัญอย่างแท้จริง
สรุปให้ง่าย ๆ สั้น ๆ ก็คือ Blog คือเว็บไซต์ที่มีรูปแบบเนื้อหาเป็นเหมือนบันทึกส่วนตัวออนไลน์ มีส่วนของการ comments และก็จะมี link ไปยังเว็บอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องอีกด้วย
วันอังคารที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2550
ก า ร บิ น ไ ท ย รั ก คุ ณ เ ท่ า ฟ้ า
แ ต่ ฉั น รั ก เ ธ อ ม า ก ก ว่ า รู้ ไ ห ม
เ ป็ น ห่ ว ง ม า ก ก ว่ า กา ร บิ น ไ ท ย
อ ย า ก ไ ด้ อ ะ ไ ร จ ะ ทำ ใ ห้ ไ ม่ เ กี่ ย ง เ ล ย
บทที่ : 230
เส้นขนาน.... ที่ลากผ่านมาชิดใกล้
แต่ถึงแม้จะอย่างไร ไม่มีวันได้บรรจบกัน
คงเปรียบกันได้ คล้าย ๆ เธอกับฉัน
ที่ถึงแม้จะรักกัน แต่ไม่มีวันได้สมใจ
บทที่ : 229
เพราะเลวเกินไปเธอจึงไม่รัก พอดีเกินไปก็ไม่มีใครแยแส
อกหักหลายครั้งจนกลายเป็นคนอ่อนแอ จะให้แย่ให้ดีขนาดไหนเธอถึงจะพอใจ
มันไม่เคยพอดีในสายตาเธอ ทุกครั้งที่เจอรักสร้างแต่ความหวั่นไหว
จนวันนี้รู้ซึ้งในหัวใจ หากไม่มีใคร....ก็จงทำใจรักตัวเราเอง
บทที่ : 228
คิ ด ถึ ง จึ ง ส่ ง ม า
ห่ ว ง ห า จึ ง ส่ ง ใ ห้
คิ ด ถึ ง บ ว ก ห่ ว ง ใ ย
เ ห ตุ ผ ล พ อ ไ ห ม ที่ ส่ ง ม า
บทที่ : 227
แ ต ง ก ว า แ ท น คิ ด ถึ ง
ตำ ลึ ง แ ท น ห่ ว ง ห า
ม ะ เ ขื อ เ ท ศ แ ท น สั ญ ญ า
ส่ ง M e s s a g e s ม า แ ท น ห่ ว ง ใ ย
บทที่ : 226
สุ ด ข อ บ ต า ยั ง มี ข น ต า
สุ ด ข อ บ ฟ้ า ยั ง มี ฟ้ า ก ะ น้ำ
สุ ด ข อ บ ถ น น ยั ง มี ไ ห ล่ ท า ง
แ ต่ ไ ม่ มี สุ ด ข อ บ ใ จ สำ ห รั บ คำ ว่ า รั ก เ ธ อ
ค ว า ม รั ก คื อ ก า ร จ้ อ ง ต า ก็ห า ไ ม่
แ ต่ ห ม า ย ถึ ง ค น ส อ ง ค น ต่ า ง ม อ ง ไ ป
ใ น ทิ ศ ท า ง มุ่ ง ห ม า ย อ ย่ า ง เ ดี ย ว กั น
โ อ้ อี ด อ ก บ อ ก ว่ า รั ก ม า หั ก อ ก
พู ด ต ล ก อ อ ก ม า ไ ด้ ไ ม่ อ า ย ห ม า
ค น อ ย่ า ง มึ ง ต้ อ ง แ ร่ เ นื่ อ เ อ า เ ก ลื อ ท า
ไ ม่ ป า ร ถ น า มึ ง ห ร อ ก อี ด อ ก ท อ ง
เ พี ย ง บ อ ก กั น ว่ า ฉั น นั้ น ไ ม่ ใ ช่
ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ที่ ผ่ า น ม า เ ป็ น แ ค่ ฝั น
ห า ก วั น นี้ เ ธ อ จ ะ ม า บ อ ก ล า กั น
จ ะ ข อ เ ก็ บ ค ว า ม ฝั น ไ ว้ กั บ ใ จ
ห า ก บ ร ร ย า ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง ซื่ ง มี ใ ห้
ค ง ห ม ด ใ จ ด ว ง นี้ มั่ น เ ส ม อ
จ ะ อ ย่ า ง ไ ร ฉั น นี้ ก็ จ ะ รั ก เ ธ อ
ฝั น ล ะ เ ม อ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก เ ว ล า
ใ ห้ ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ ะ ไ ด้ ไ ห ม
อ ย า ก เ ก็ บ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ไ ว้ กั บ ฉั น
แ ล้ ว วั น ห นึ่ ง วั น ที่ เ ร า ม า พ บ กั น
จ ะ บ อ ก กั น ว่ า รั ก นั้ น มั่ น มิ ค ล า ย
ฝ า ก บ อ ก ฟ้ า ฝ า ก ไ ป ส า ย ล ม นั่ น
บ อ ก ว่ า ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ เ ส ม อ
ฝ า ก ด ว ง ด า ว ว่ า รั ก นั้ น ฉั น มี เ ธ อ
ฝ า ก ด ว ง ใ จ ไ ว้ กั บ เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป
ต้ น ไ ผ่ พ ริ้ ว ต า ม ส า ย ล ม
ด ว ง ใ จ ลิ่ ว ต า ม คำ ค ม
เ พ ลิ ด เ พ ลิ น ใ จ แ ส น สุ ข ส ม
พ ร่ำ เ พ้ อ ล ะ เ ม อ ล อ ย ล ม
คำ ว่ า รั ก ที่ เ ธ อ เ อื้ อ ย เ อ่ ย
ฝ า ก รั ก มั่ น ถ้ อ ย คำ อ่ อ น ห ว า น
รั ก รั ก รั ก พ า จิ ต โ น้ ม น้ อ ม
เ ป รี ย บ ดั่ ง น้ำ ทิ พ ย์ ม า โ ล ม ใ จ
รั ก . . . คื อ คำ นิ ย า ม ค ว า ม ลึ ก ซึ้ ง
เ ธ อ . . . คื อ ห นึ่ ง ใ น คำ นิ ย า ม นั้ น
ค น . . . ที่ เ ป็ น เ ช่ น แ ส ง แ ห่ ง ต ะ วั น
เ ดี ย ว . . . ด า ย พ ลั น เ มื่ อ ฉั น ไ ม่ มี เ ธ อ
ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ดิ น เ ข้ า ม า ใ น วั น นั้ น
ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ป ลี่ ย น คื น วั น ใ ห้ มี ค ว า ม ห ม า ย
ก้ อ . . . เ พร า ะ เ ธ อ ทำ ใ ห้ รั ก ซ ะ ม า ก ม า ย
แ ต่ สุ ด ท้ า ย ต้ อ ง ช้ำ ใ จ ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ
อ า จ จ ะ ผิ ด ที่ ใ จ ไ ป รั ก เ ข า
ห รื อ ตั ว เ ร า ไ ร้ ค่ า ห ม ด ค ว า ม ห ม า ย
คิ ด ที ห ลั ง สุ ด แ ส น จ ะ เ สี ย ด า ย
ว่ า ค ว า ม ห ม า ย แ ท้ จ ริ งอ ยู่ ที่ รั ก
ห นึ่ ง รั ก ที่ พั ก ดี
เ ห มื อ น โ ร ตี คู่ ส า ย ไ ห ม
รั ก เ ธ อ จ น ห ม ด ใ จ
เ ห มื อ น ส า ย ไ ห ม คู่โ ร ตี
รั ก ม า ก ม า ย เ กิ น ทำ ใ จ ที่ จ ะ เ จ็ บ
ค ง ห น า ว เ ห น็ บ ห า ก เ ธ อ เ ดิ น ไ ป จ า ก ฉั น
ไ ห น สั ญ ญ า . . . ว่ า จ ะ . . . ไ ม่ ทิ้ ง กั น
ใ ย ป ล่ อ ย ฉั น ห น า ว เ ห น็ บ เ จ็ บ ฝ่ า ย เ ดี ย ว
ท น อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ร า ไ ม่ รั ก มั น เ จ็ บ ป ว ด น ะ
แ ต่ อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ขา ไ ม่ รั ก เ ร า มั น เ จ็ บ ป ว ด ยิ่ ง ก ว่ า
สุ ท ร ภู่ ค รู ก วี ขี่ แ ส ม ท
แ บ ง ค์ ว ง แ ค ร ช ขี่ m i o เ ท่ นั ก ห น า
เ ส ก โ ล โ ซ ขี่ นู โ ว ต า ม ห ลั ง ม า
ส่ ว น ตั ว ฆ่ า ปั่ น ร ถ ถี บ ไ ป จี บ ไ ป จี บ เ ท อ
ไ ม่ ใ ช่ ศ ร ที่ ขี้ อิ จ ฉ า
ไ ม่ ใ ช่ ห วิ ว ดั ง ก บ ใ น ก ะ ล า
ไ ม่ ใ ช่ แ ค ล ช ที่ ถ า ม ว่ า เ ข า ชื่ อ อ ะ ไ ร
แ ต่ เ ต็ ม ใ จ เ ป็ น ไ อ น้ำ คื อ ค น รั ก
รั ก รั ก รั ก ทำ ไ ม รั ก ซ ะ เ ห ลื อ ห ล า ย
รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ไ ป จ า ก ฉั น
รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ต้ อ ง ทิ้ ง กั น
รั ก รั ก รั ก ส า ม คำ นั้ น . . . . ฉั น รั ก เ ธ อ
เ รี ย น ไ ป ก็ ไ ร้ ค่ า
ต า ย ห่ า ก็ ลื ม ห ม ด
ส อ บ ไ ด้ เ ป็ น เ รื่ อ ง ต ล ก
ส อ บ ต ก เ ป็ น เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า
ความเหงาพัดผ่านม่านแห่งรัก ม่านบางนักความรักจึงขาดหาย
แต่บังเอิญกลับเจอเจ้าชาย จึงใช้ได้ทอด้วยรักปักลงปัย
เธอเสมือนเจ้าชายในกวี ซึ่งฉันนี้เหมือนม่านที่ขาดหาย
มีเจ้าชายอยู่เคียงข้างกาย เติมเต็มให้ม่านแห่งรักกลับเหมือนเดิม....
แ ต่ ฉั น รั ก เ ธ อ ม า ก ก ว่ า รู้ ไ ห ม
เ ป็ น ห่ ว ง ม า ก ก ว่ า กา ร บิ น ไ ท ย
อ ย า ก ไ ด้ อ ะ ไ ร จ ะ ทำ ใ ห้ ไ ม่ เ กี่ ย ง เ ล ย
บทที่ : 230
เส้นขนาน.... ที่ลากผ่านมาชิดใกล้
แต่ถึงแม้จะอย่างไร ไม่มีวันได้บรรจบกัน
คงเปรียบกันได้ คล้าย ๆ เธอกับฉัน
ที่ถึงแม้จะรักกัน แต่ไม่มีวันได้สมใจ
บทที่ : 229
เพราะเลวเกินไปเธอจึงไม่รัก พอดีเกินไปก็ไม่มีใครแยแส
อกหักหลายครั้งจนกลายเป็นคนอ่อนแอ จะให้แย่ให้ดีขนาดไหนเธอถึงจะพอใจ
มันไม่เคยพอดีในสายตาเธอ ทุกครั้งที่เจอรักสร้างแต่ความหวั่นไหว
จนวันนี้รู้ซึ้งในหัวใจ หากไม่มีใคร....ก็จงทำใจรักตัวเราเอง
บทที่ : 228
คิ ด ถึ ง จึ ง ส่ ง ม า
ห่ ว ง ห า จึ ง ส่ ง ใ ห้
คิ ด ถึ ง บ ว ก ห่ ว ง ใ ย
เ ห ตุ ผ ล พ อ ไ ห ม ที่ ส่ ง ม า
บทที่ : 227
แ ต ง ก ว า แ ท น คิ ด ถึ ง
ตำ ลึ ง แ ท น ห่ ว ง ห า
ม ะ เ ขื อ เ ท ศ แ ท น สั ญ ญ า
ส่ ง M e s s a g e s ม า แ ท น ห่ ว ง ใ ย
บทที่ : 226
สุ ด ข อ บ ต า ยั ง มี ข น ต า
สุ ด ข อ บ ฟ้ า ยั ง มี ฟ้ า ก ะ น้ำ
สุ ด ข อ บ ถ น น ยั ง มี ไ ห ล่ ท า ง
แ ต่ ไ ม่ มี สุ ด ข อ บ ใ จ สำ ห รั บ คำ ว่ า รั ก เ ธ อ
ค ว า ม รั ก คื อ ก า ร จ้ อ ง ต า ก็ห า ไ ม่
แ ต่ ห ม า ย ถึ ง ค น ส อ ง ค น ต่ า ง ม อ ง ไ ป
ใ น ทิ ศ ท า ง มุ่ ง ห ม า ย อ ย่ า ง เ ดี ย ว กั น
โ อ้ อี ด อ ก บ อ ก ว่ า รั ก ม า หั ก อ ก
พู ด ต ล ก อ อ ก ม า ไ ด้ ไ ม่ อ า ย ห ม า
ค น อ ย่ า ง มึ ง ต้ อ ง แ ร่ เ นื่ อ เ อ า เ ก ลื อ ท า
ไ ม่ ป า ร ถ น า มึ ง ห ร อ ก อี ด อ ก ท อ ง
เ พี ย ง บ อ ก กั น ว่ า ฉั น นั้ น ไ ม่ ใ ช่
ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ที่ ผ่ า น ม า เ ป็ น แ ค่ ฝั น
ห า ก วั น นี้ เ ธ อ จ ะ ม า บ อ ก ล า กั น
จ ะ ข อ เ ก็ บ ค ว า ม ฝั น ไ ว้ กั บ ใ จ
ห า ก บ ร ร ย า ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง ซื่ ง มี ใ ห้
ค ง ห ม ด ใ จ ด ว ง นี้ มั่ น เ ส ม อ
จ ะ อ ย่ า ง ไ ร ฉั น นี้ ก็ จ ะ รั ก เ ธ อ
ฝั น ล ะ เ ม อ คิ ด ถึ ง เ ธ อ ทุ ก เ ว ล า
ใ ห้ ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ จ ะ ไ ด้ ไ ห ม
อ ย า ก เ ก็ บ ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย ไ ว้ กั บ ฉั น
แ ล้ ว วั น ห นึ่ ง วั น ที่ เ ร า ม า พ บ กั น
จ ะ บ อ ก กั น ว่ า รั ก นั้ น มั่ น มิ ค ล า ย
ฝ า ก บ อ ก ฟ้ า ฝ า ก ไ ป ส า ย ล ม นั่ น
บ อ ก ว่ า ฉั น นั้ น คิ ด ถึ ง เ ธ อ เ ส ม อ
ฝ า ก ด ว ง ด า ว ว่ า รั ก นั้ น ฉั น มี เ ธ อ
ฝ า ก ด ว ง ใ จ ไ ว้ กั บ เ ธ อ ต ล อ ด ไ ป
ต้ น ไ ผ่ พ ริ้ ว ต า ม ส า ย ล ม
ด ว ง ใ จ ลิ่ ว ต า ม คำ ค ม
เ พ ลิ ด เ พ ลิ น ใ จ แ ส น สุ ข ส ม
พ ร่ำ เ พ้ อ ล ะ เ ม อ ล อ ย ล ม
คำ ว่ า รั ก ที่ เ ธ อ เ อื้ อ ย เ อ่ ย
ฝ า ก รั ก มั่ น ถ้ อ ย คำ อ่ อ น ห ว า น
รั ก รั ก รั ก พ า จิ ต โ น้ ม น้ อ ม
เ ป รี ย บ ดั่ ง น้ำ ทิ พ ย์ ม า โ ล ม ใ จ
รั ก . . . คื อ คำ นิ ย า ม ค ว า ม ลึ ก ซึ้ ง
เ ธ อ . . . คื อ ห นึ่ ง ใ น คำ นิ ย า ม นั้ น
ค น . . . ที่ เ ป็ น เ ช่ น แ ส ง แ ห่ ง ต ะ วั น
เ ดี ย ว . . . ด า ย พ ลั น เ มื่ อ ฉั น ไ ม่ มี เ ธ อ
ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ดิ น เ ข้ า ม า ใ น วั น นั้ น
ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ เ ป ลี่ ย น คื น วั น ใ ห้ มี ค ว า ม ห ม า ย
ก้ อ . . . เ พร า ะ เ ธ อ ทำ ใ ห้ รั ก ซ ะ ม า ก ม า ย
แ ต่ สุ ด ท้ า ย ต้ อ ง ช้ำ ใ จ ก้ อ . . . เ พ ร า ะ เ ธ อ
อ า จ จ ะ ผิ ด ที่ ใ จ ไ ป รั ก เ ข า
ห รื อ ตั ว เ ร า ไ ร้ ค่ า ห ม ด ค ว า ม ห ม า ย
คิ ด ที ห ลั ง สุ ด แ ส น จ ะ เ สี ย ด า ย
ว่ า ค ว า ม ห ม า ย แ ท้ จ ริ งอ ยู่ ที่ รั ก
ห นึ่ ง รั ก ที่ พั ก ดี
เ ห มื อ น โ ร ตี คู่ ส า ย ไ ห ม
รั ก เ ธ อ จ น ห ม ด ใ จ
เ ห มื อ น ส า ย ไ ห ม คู่โ ร ตี
รั ก ม า ก ม า ย เ กิ น ทำ ใ จ ที่ จ ะ เ จ็ บ
ค ง ห น า ว เ ห น็ บ ห า ก เ ธ อ เ ดิ น ไ ป จ า ก ฉั น
ไ ห น สั ญ ญ า . . . ว่ า จ ะ . . . ไ ม่ ทิ้ ง กั น
ใ ย ป ล่ อ ย ฉั น ห น า ว เ ห น็ บ เ จ็ บ ฝ่ า ย เ ดี ย ว
ท น อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ร า ไ ม่ รั ก มั น เ จ็ บ ป ว ด น ะ
แ ต่ อ ยู่ กั บ ค น ที่ เ ขา ไ ม่ รั ก เ ร า มั น เ จ็ บ ป ว ด ยิ่ ง ก ว่ า
สุ ท ร ภู่ ค รู ก วี ขี่ แ ส ม ท
แ บ ง ค์ ว ง แ ค ร ช ขี่ m i o เ ท่ นั ก ห น า
เ ส ก โ ล โ ซ ขี่ นู โ ว ต า ม ห ลั ง ม า
ส่ ว น ตั ว ฆ่ า ปั่ น ร ถ ถี บ ไ ป จี บ ไ ป จี บ เ ท อ
ไ ม่ ใ ช่ ศ ร ที่ ขี้ อิ จ ฉ า
ไ ม่ ใ ช่ ห วิ ว ดั ง ก บ ใ น ก ะ ล า
ไ ม่ ใ ช่ แ ค ล ช ที่ ถ า ม ว่ า เ ข า ชื่ อ อ ะ ไ ร
แ ต่ เ ต็ ม ใ จ เ ป็ น ไ อ น้ำ คื อ ค น รั ก
รั ก รั ก รั ก ทำ ไ ม รั ก ซ ะ เ ห ลื อ ห ล า ย
รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ไ ป จ า ก ฉั น
รั ก รั ก รั ก แ ล้ ว ทำ ไ ม ต้ อ ง ทิ้ ง กั น
รั ก รั ก รั ก ส า ม คำ นั้ น . . . . ฉั น รั ก เ ธ อ
เ รี ย น ไ ป ก็ ไ ร้ ค่ า
ต า ย ห่ า ก็ ลื ม ห ม ด
ส อ บ ไ ด้ เ ป็ น เ รื่ อ ง ต ล ก
ส อ บ ต ก เ ป็ น เ รื่ อ ง ธ ร ร ม ด า
ความเหงาพัดผ่านม่านแห่งรัก ม่านบางนักความรักจึงขาดหาย
แต่บังเอิญกลับเจอเจ้าชาย จึงใช้ได้ทอด้วยรักปักลงปัย
เธอเสมือนเจ้าชายในกวี ซึ่งฉันนี้เหมือนม่านที่ขาดหาย
มีเจ้าชายอยู่เคียงข้างกาย เติมเต็มให้ม่านแห่งรักกลับเหมือนเดิม....
วันพฤหัสบดีที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2550
วันนี้!ชั่งเงียบเหงา
ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้าง
อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง
มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ
แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา
เธอพูดออกมาอย่างง่ายๆ
พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป
และอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครๆที่ดีๆ
เธอจะให้ฉันทำอย่างไร
ในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้
ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักที
คิดว่าจะมี "วันที่เสียน้ำตา"..
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
