วันพฤหัสบดีที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2550
ในราตรีมีฝันนั้นเป็นเพื่อน มาย้ำเตือนราตรีมิห่างหาย ตลอดคืนชื่นทรวงเพียงดวงใจ คือความหมายมั่นคงคือค่าควร วาสนาพี่น้อยด้อยหนักหนา ประดุจกาหมายหงส์คงกำสรวล แต่มิอาจเลี่ยงหลบมาทบทวน ใจปั่นป่วนมิแปรรักแต่เธอ ได้แต่เพียงพร่ำเพ้อละเมอฝัน ผ่านคืนวันเดือนปีมิพลั้งเผลอ อาจไม่มีความหมายต่อใจเธอ รักเสมอเช่นเดิมเพิ่มทวี เธอเป็นหงส์เหิรหาวสกาวฟ้า เราก็กาตัวเก่าเขาหน่ายหนี คิดจะคู่เคียงข้างทางชีวี
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น