วันพฤหัสบดีที่ 14 มิถุนายน พ.ศ. 2550

ในราตรีมีฝันนั้นเป็นเพื่อน ​มาย้ำเตือนราตรีมิห่างหาย ​ตลอดคืนชื่นทรวงเพียงดวงใจ ​คือความหมายมั่นคงคือค่าควร ​ วาสนาพี่น้อยด้อยหนักหนา ​ประดุจกาหมายหงส์คงกำสรวล ​แต่มิอาจเลี่ยงหลบมาทบทวน ​ใจปั่นป่วนมิแปรรักแต่เธอ ​ ได้แต่เพียงพร่ำเพ้อละเมอฝัน ​ผ่านคืนวันเดือนปีมิพลั้งเผลอ ​อาจไม่มีความหมายต่อใจเธอ ​รักเสมอเช่นเดิมเพิ่มทวี ​ เธอเป็นหงส์เหิรหาวสกาวฟ้า ​เราก็กาตัวเก่าเขาหน่ายหนี ​คิดจะคู่เคียงข้างทางชีวี ​

ไม่มีความคิดเห็น: